دیسک ترمز دوچرخه نومریا

نقد و بررسی : دیسک ترمز دوچرخه نومریا

ترمزهای دیسکی تمام وظایف ترمز را به یک روتور جداگانه منتقل می‌کنند که قطر بسیار کمتری دارد و مستقیماً روی توپی نصب می‌شود دقیقاً مانند اتومبیل‌ها یا موتورسیکلت‌های روزمره و تقریباً تمام وسایل نقلیه چرخ‌دار دیگر.

کالیپر ترمز همچنان روی قاب و شاخک نصب شده است، اما بسیار نزدیکتر به هر محور چرخ قرار دارد.

ترمزهای دیسکی اغلب از انواع کاملا هیدرولیک هستند، جایی که کابل و محفظه با یک مایع غیر قابل تراکم و یک شیلنگ در یک سیستم کاملا آب بندی شده جایگزین می شوند. شما اهرم را می‌کشید، که سپس کابل را می‌کشد، که سپس کولیس را مجبور می‌کند تا روی لبه را ببندد.

هنگامی که اهرم را روی یک ترمز هیدرولیک می‌کشید، یک پیستون را در یک «سیلندر اصلی» فشار می‌دهد، که سپس آن مایع را از طریق یک شلنگ به سمت کولیس در انتهای دیگر می‌برد. این فشار هیدرولیک چیزی است که پیستون های کالیپر را به بیرون هل می دهد و لنت های ترمز دیسکی را روی روتور می بندد.

ترمزهای دیسکی چندین مزیت کلیدی نسبت به ترمزهای رینگ دارند.

اول، آنها قدرت توقف بسیار بیشتری تولید می کنند، به این معنی که نیروی کمتری در اهرم مورد نیاز است تا همان میزان کاهش سرعت ترمز رینگ را ایجاد کند.

این می تواند کمک بزرگی در فرودهای طولانی و شیب دار باشد، جایی که «پمپ بازویی» در نهایت می تواند وارد شود، یا برای سواران سنگین وزنی که برای یافتن قدرت کافی از ترمزهای سنتی تلاش کرده اند (همان موضوع در مورد دوچرخه های سنگین تر، مانند دوچرخه های تور و دوتایی صدق می کند. ).

یک امتیاز اضافی این است که قدرت ترمز را می توان با تغییر اندازه روتور افزایش داد (یا بسته به ترجیحات شما تعدیل کرد). روتور بزرگتر اهرم مکانیکی و اتلاف گرما را افزایش می دهد، در حالی که روتور کوچکتر باعث صرفه جویی در وزن برای سوارانی می شود که فقط به نیروی ترمز اضافی نیاز ندارند.