ترمزها یکی از مهم‌ترین – اگر نگوییم مهم‌ترین – بخش‌های یک دوچرخه هستند. آن‌ها ایمنی شما را تضمین کرده و به شما امکان کنترل سرعت را می‌دهند، چه در حال پایین آمدن از یک مسیر کوهستانی باشید و چه در حال دوچرخه‌سواری در ترافیک شهری.
تکامل ترمزهای دوچرخه در چند دهه اخیر مسیر جالبی را طی کرده است، به‌ویژه با ورود ترمزهای دیسکی که بازار را برای همیشه تغییر دادند. این ترمزها خیلی زود جایگاه خود را به عنوان بهترین ترمزهای دوچرخه کوهستان تثبیت کردند، اما مدتی طول کشید تا در سایر سبک‌های دوچرخه‌سواری نیز رواج پیدا کنند. امروزه ترمزهای دیسکی به‌طور گسترده روی بهترین دوچرخه‌های گراول و شهری نیز دیده می‌شوند. ممکن است تصور کنید که امروزه تنها گزینه موجود برای ترمزهای دوچرخه، ترمزهای دیسکی هستند، اما در واقع چند نوع دیگر از ترمزهای طوقه‌ای و دیسکی نیز در بازار وجود دارد، از جمله ترمزهای ویبریک، ترمزهای کنتی‌لیور و ترمزهای کلیپر. در پایان این مقاله، به شما کمک خواهیم کرد تا بهترین نوع ترمز را برای دوچرخه‌سواری خود انتخاب کنید.
| ویژگی | ترمز دیسکی هیدرولیکی | ترمز دیسکی مکانیکی | ترمز ویبریک | ترمز کالیپری | ترمز کانتیلور |
| قدرت ترمز | بسیار بالا | متوسط | کم | متوسط | متوسط |
| نگهداری و تعمیرات | سخت‌تر | آسان‌تر | آسان | آسان | متوسط |
| مقاومت در برابر شرایط آب و هوایی | عالی | متوسط | ضعیف | متوسط | متوسط |
| وزن | سنگین‌تر | سبک‌تر | سبک | متوسط | متوسط |
| مناسب برای | دوچرخه‌سواری کوهستان و گراول | دوچرخه‌سواری شهری و تفریحی | دوچرخه‌سواری شهری | دوچرخه‌سواری جاده‌ای | دوچرخه‌سواری سایکل کراس |
| هزینه | گران‌تر | مقرون به صرفه | ارزان‌تر | متوسط | متوسط |
ترمزهای دیسکی
تفاوت اصلی بین ترمزهای دیسکی و ترمزهای ویبریک در محل اعمال نیروی ترمز است. در ترمزهای دیسکی، نیرو به روتور (دیسک) که در توپی چرخ نصب شده است، اعمال می‌شود، در حالی که در ترمزهای طوقه‌ای، نیروی ترمز مستقیماً به طوقه چرخ وارد می‌شود.
می‌توان یک دوچرخه با ترمزهای دیسکی را از فاصله ۹۰ متری تشخیص داد – دیسک های ترمز بزرگ در اطراف توپی هر چرخ قرار دارند و بدنه اصلی ترمز در قسمت جلو به دوشاخ و در قسمت عقب به فریم دوچرخه متصل شده است.
دو نوع اصلی ترمز دیسکی وجود دارد: مکانیکی (یا کابلی) و هیدرولیکی.
ترمز دیسکی مکانیکی
ترمزهای دیسکی مکانیکی از یک کابل فولادی بافته‌شده برای انتقال نیروی ترمز از اهرم به کالیپر ترمز استفاده می‌کنند. این نوع ترمزها با ترمزهای طوقه‌ای ( ویبریک ) سازگار هستند که باعث می‌شود نگهداری آن‌ها راحت‌تر از ترمزهای دیسکی هیدرولیکی باشد، به‌ویژه برای دوچرخه‌سواران تفریحی. ترمزهای دیسکی مکانیکی معمولاً ارزان‌تر از ترمزهای دیسکی هیدرولیکی هستند، اما ممکن است در برخی جنبه‌های عملکرد و دوام ضعف داشته باشند.
ترمزهای دیسکی هیدرولیکی
ترمزهای دیسکی هیدرولیکی از یک سیستم مهر و موم‌شده مایع برای انتقال نیروی ترمز به کالیپرها استفاده می‌کنند، برخلاف کابل‌های فولادی واقعی. تنظیم ترمزهای دیسکی هیدرولیکی می‌تواند راحت‌تر باشد، اگرچه برای سازگاری با این نوع سیستم به شِیفترهای خاص هیدرولیکی نیاز خواهید داشت. ترمزهای دیسکی هیدرولیکی همچنین نگهداری در خانه را سخت‌تر می‌کنند، با این حال، مشکلی مانند سایش یا پارگی کابل‌ها که در ترمزهای دیسکی مکانیکی وجود دارد، نخواهید داشت.
صرف نظر از نوع ترمز – مکانیکی یا هیدرولیکی – ترمزهای دیسکی در تمامی دسته‌های عملکردی از ترمزهای ویبریک برتر هستند. شما می‌توانید در ترمزهای دیسکی میزان نیروی واردشده را تنظیم کنید، یعنی می‌توانید نیروی کمی یا حداکثر نیروی ممکن را وارد کنید، مشابه ترمزهای خودرو. ترمزهای دیسکی همچنین از نظر قدرت به طور کلی قوی‌تر هستند و برای استفاده حداکثری نیازی به فشار زیادی بر اهرم ندارند. به عبارت دیگر، برای توقف سریع‌تر نیازی به فشار زیاد ندارید.
ترمزهای دیسکی همچنین در شرایط آب و هوایی متغیر مانند باران، خاک یا گل به‌خوبی عمل می‌کنند. ترمزهای ویبریک ممکن است مسدود شوند، در حالی که ترمزهای دیسکی و پدهای تماس باریک آن‌ها از شرایط محیطی محافظت شده‌اند. در نهایت، طراحی ترمزهای دیسکی اجازه می‌دهد تا فضای لازم بیشتری برای لاستیک‌ها و رینگ‌های عریض‌تر فراهم شود، که آن‌ها را به انتخاب اصلی برای دوچرخه‌های گراول و کوهستان تبدیل می‌کند.
کدام بهتر است: ترمزهای دیسکی هیدرولیک یا مکانیکی؟
ترمزهای دیسکی هیدرولیک به طور کلی برتر از ترمزهای مکانیکی محسوب می‌شوند. با این حال، هر دو نوع مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بین آن‌ها بستگی به نیازهای خاص دوچرخه‌سوار دارد.
ترمزهای هیدرولیک به خاطر قدرت ترمز بیشتر، تنظیم دقیق‌تر و تلاش کمتر هنگام کشیدن اهرم برجسته هستند. این نوع ترمزها برای دوچرخه‌سواری کوهستان، دوچرخه‌های خاکی و جاده‌ای ایده‌آل هستند، جایی که کنترل و ایمنی بسیار حائز اهمیت است.
از سوی دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی تعمیر و تنظیم راحت‌تری دارند. این ویژگی آن‌ها را برای دوچرخه‌سوارانی که ترجیح می‌دهند خودشان تعمیرات را انجام دهند، ایده‌آل می‌کند و همچنین گزینه‌ای مقرون به صرفه‌تر است.
مقاله پیشنهادی: ترمز ویبریک در مقابل ترمز دیسکی
ترمزهای لقمه ای
چند نوع مختلف از ترمزهای طوقه‌ای وجود دارد، اما طراحی کلی آن‌ها این است که نیروی ترمز را به جای روتور یا دیسک جداگانه، مستقیماً به طوقه وارد می‌کنند. ترمزهای طوقه‌ای محبوب‌ترین نوع ترمز دوچرخه هستند – هرچند که ترمزهای دیسکی به سرعت در حال محبوب شدن هستند – زیرا ساده، ارزان، سبک و چندمنظوره هستند.
ترمزهای طوقه‌ای نسبت به ترمزهای دیسکی راحت‌تر سرویس می‌شوند، که این ویژگی آن‌ها را برای تعمیرات خانگی و همچنین تعویض سریع چرخ‌ها در مسابقات مناسب‌تر می‌کند. این ترمزها از پدهای ترمز ضخیمی استفاده می‌کنند که به طوقه فشار می‌آورند تا چرخش آن را کند کنند، که این ویژگی مزایا و معایبی دارد. یکی از مزایا این است که ترمزهای طوقه‌ای دسترسی آسان‌تری دارند، هرچند به دلیل فاصله زیاد بین طوقه و پد ترمز، ممکن است در برابر آب، خاک و گل مسدود شوند.
در شرایط مرطوب، ترمزهای طوقه‌ای به‌طور متفاوتی عمل می‌کنند (و شاید عملکرد ضعیف‌تری داشته باشند) به دلیل جمع شدن آب روی طوقه. این وضعیت نیاز به عادت کردن دارد، اما یادگیری نحوه دوچرخه‌سواری با ترمزهای طوقه‌ای در شرایط مرطوب همیشه چالش‌برانگیز است. در مجموع، ترمزهای طوقه‌ای برای دوچرخه‌سواران تفریحی ایده‌آل هستند زیرا نسبت به ترمزهای دیسکی کمتر بر عملکرد تمرکز دارند، نگهداری و تعویض آن‌ها آسان‌تر است، همچنین سبک‌تر و ارزان‌تر از ترمزهای دیسکی هستند.
ترمز کالیپری
ترمز کالیپری رایج‌ترین نوع ترمز طوقه‌ای است که امروزه روی دوچرخه‌های جاده‌ای، تک‌سرعته‌ها و دوچرخه‌های هیبرید مشاهده می‌شود. در ترمز کالیپری، کل سیستم ترمز به یک نقطه بالای چرخ متصل می‌شود که به طور نظری بازوهای ترمز را در اطراف طوقه متمرکز می‌کند. بدنه یکپارچه ترمز کالیپری باعث می‌شود که این نوع ترمز سبک‌تر و متعادل‌تر از دیگر انواع ترمزها باشد.
ترمز کالیپری دو مفصلی از نوع side-pull نوع خاصی از ترمز است که در بیشتر دوچرخه‌های جاده‌ای مدرن مخصوص مسابقات طراحی شده است. در این سبک، یک بازو در مرکز می‌چرخد و بازوی دیگر در طرفین، که باعث می‌شود عملکرد ترمز نسبت به سایر انواع ترمزهای طوقه‌ای بهبود یابد.
ترمز کانتیلور
ترمزهای کانتیلور از دور شبیه به ترمزهای کالیپری به نظر می‌رسند، اما مکانیزم آن‌ها واقعاً متفاوت است. در ترمز کانتیلور دو قطعه مخالف وجود دارد که هرکدام در دو طرف طوقه قرار می‌گیرند. کشیدن اهرم ترمز باعث می‌شود که این دو قطعه جداگانه به طوقه فشار بیاورند و در نتیجه ترمز قدرتمندتر و قوی‌تری اعمال شود. این ترمزها بیشتر روی دوچرخه‌های سایکل‌کراس یافت می‌شوند، هرچند که از نظر آئرودینامیکی کمتر از ترمزهای کالیپری که فقط از یک قطعه استفاده می‌کنند، کارآمد هستند.
ترمز ویبریک
قدرت‌مندترین نوع ترمز طوقه‌ای، ترمزهای وی (V-brakes) هستند که گاهی به آن‌ها ترمزهای linear-pull یا direct-pull نیز گفته می‌شود. در این نوع ترمز، housing کابل به یک بازو متصل می‌شود و کابل ترمز به بازوی دیگر وصل می‌شود؛ زمانی که اهرم کشیده می‌شود، کابل به housing فشار وارد می‌کند و بازوهای ترمز به هم نزدیک می‌شوند.
ترمزهای وی که قبلاً در دوچرخه‌های کوهستان و سایر دوچرخه‌هایی که برای مسیرهای غیرهموار طراحی شده‌اند رایج بودند، مشابه ترمزهای کانتیلور هستند، اما دارای بازوهای بلندتر و سطح تماس و قدرت توقف بیشتری نسبت به سایر ترمزهای طوقه‌ای هستند. این نوع ترمز برای دوچرخه‌سواری در مسیرهای غیرهموار ایده‌آل است و حتی در شرایط مرطوب یا گلی نیز عملکرد خوبی دارد. ترمزهای وی از پدهای ترمز بلند و باریک استفاده می‌کنند که تعویض آن‌ها آسان است و به دلیل افزایش سطح تماس پد ترمز، عمر طولانی‌تری دارند. این روزها ترمزهای وی بیشتر در دوچرخه‌های اقتصادی، هیبرید و دوچرخه‌های با فرمان صاف یافت می‌شوند.
ترمز کاستر
این نوع ترمزها را می‌توان در بسیاری از دوچرخه‌های شهری، دوچرخه‌های کروز و دوچرخه‌های کودکان پیدا کرد. بدون نیاز به اهرم یا کابل‌های اضافی، ترمزهای کوستر برای دوچرخه‌سواران مبتدی و روی فریم‌های دوچرخه ساده ایده‌آل هستند. ترمزهای کوستر نوعی ترمز درام هستند که در آن دو پد ترمز به سمت خارج فشار می‌آورند و سطح ترمز که در داخل هاب عقب دوچرخه قرار دارد را به‌کار می‌گیرند.
یک کلاچ هنگام پدال‌زنی به جلو بر روی محور چرخ حرکت می‌کند، اما به محض اینکه پدال‌ها به عقب فشرده شوند، کلاچ فعال شده و ترمزها را به سطح ترمز فشار می‌دهد. ترمزهای کوستر برای هاب‌های داخلی‌دنده طراحی شده‌اند که به این معنی است که این ترمزها به خوبی از عوامل محیطی محافظت می‌شوند و تقریباً نیاز به نگهداری ندارند.
ترمز درام
این ترمز شامل یک محفظه فولادی با یک پد است که از طریق کابل یا میله فعال می‌شود و درام را قفل کرده و چرخ را متوقف می‌کند. ترمزهای درام یکی از انواع ترمزهای دوچرخه هستند که حفاظت خوبی در برابر گل و آب ارائه می‌دهند و در شرایط سخت مفید هستند، اگرچه در دوچرخه‌های مدرن کمتر رایج هستند.
مقاله “ آشنایی با قطعات دوچرخه “را می توانید مطالعه کنید
چگونه بهترین نوع ترمز برای دوچرخه‌تان را انتخاب کنید؟
انتخاب نوع ترمز بستگی به نحوه استفاده و ترجیحات شخصی شما دارد. ترمزهای ویبریک سبک، مقرون به صرفه و نگهداری آن‌ها آسان است، که این ویژگی‌ها آن‌ها را برای دوچرخه‌های جاده‌ای و تفریحی مناسب می‌سازد. با این حال، آن‌ها در شرایط مرطوب یا گلی عملکرد مناسبی ندارند.
در مقابل، ترمزهای دیسکی از قدرت بالا و عملکرد ثابت در تمام شرایط آب و هوایی برخوردارند، که این ویژگی‌ها آن‌ها را به گزینه‌ای محبوب برای دوچرخه کوهستان و دوچرخه‌سواری‌های با عملکرد بالا تبدیل می‌کند.
هنگام انتخاب بین ترمزهای دیسکی و ترمزهای لقمه ای، بیشتر به نوع دوچرخه‌سوار و جایی که می‌خواهید سواری کنید بستگی دارد. اما صبر کنید – آیا ترمزهای کالیپری، کانتیلور و غیره را فراموش کرده‌ام؟ خوب، همه این‌ها سبک‌های مختلف ترمز لقمه ای هستند که از نظر هزینه و عملکرد به طور کلی مشابه هم هستند. بنابراین اگر دو دوچرخه مشابه را مشاهده کنید که یکی از آن‌ها ترمز کانتیلور و دیگری ترمز کالیپری ترمز ویبریک دارد، احتمالاً انتخاب شما اهمیتی ندارد به شرطی که آن‌ها را به درستی تنظیم کنید و تمیز و خوب نگه‌دارید.
ترمزهای دیسکی برای دوچرخه‌سواران حرفه‌ای طراحی شده‌اند که می‌خواهند از پس مسیرهای چالش‌برانگیز، سواری‌های گروهی سریع، فرودهای فنی و شرایط آب و هوایی مختلف برآیند. اگر شما در این نوع سواری‌ها هستید، پس ترمزهای دیسکی بهترین انتخاب برای شما هستند. هزینه، وزن و نگهداری اضافی آن‌ها در طول تنها چند سواری از این نوع، ارزشش را خواهد داشت و شما خواهید دید که در شرایط چالش‌برانگیز، راحت‌تر از دوچرخه‌سواران با ترمزهای طوقه‌ای عملکرد بهتری خواهید داشت.
برای دوچرخه‌سواران تفریحی، نیازی به پرداخت هزینه و مشکلات اضافی ترمزهای دیسکی نیست، زیرا ترمزهای لقمه ای (ویبریک ) معادل آن‌ها برای انجام مسیرهای کاری، سواری‌های آرام در مسیرهای دوچرخه و حتی برخی سواری‌های طولانی جاده‌ای کاملاً مناسب هستند. مگر اینکه در حال سرعت گرفتن از کوه‌ها باشید یا درختان را در یک دوچرخه‌آفرود می‌زنید، در غیر این صورت واقعاً به مزایای عملکردی ترمزهای دیسکی نیازی ندارید.
لیست انواع ترمز دوچرخه را می توانید ملاحظه کنید
چه نوع ترمزی توسط دوچرخه‌سواران حرفه‌ای استفاده می‌شود؟
در حال حاضر، بیشتر دوچرخه‌سواران حرفه‌ای از ترمزهای دیسکی هیدرولیکی استفاده می‌کنند. این سیستم به دلیل کنترل و قدرت بهتر، به ویژه در شرایط چالش‌برانگیز، برای مسابقات ایده‌آل است. ترمزهای دیسکی امکان مانورهای سریع و چابک را فراهم می‌کنند که در مسابقات سطح بالا ضروری است.
علاوه بر این، سهولت نگهداری آن‌ها در شرایط رقابتی باعث می‌شود که این ترمزها انتخاب ترجیحی برای تیم‌های حرفه ای باشند.
انتخاب نوع مناسب ترمز دوچرخه برای بهینه‌سازی تجربه دوچرخه‌سواری شما اهمیت زیادی دارد. ترمزهای طوقه‌ای سبکی و سادگی را ارائه می‌دهند، در حالی که ترمزهای دیسکی به دلیل قدرت و عملکرد بالا در تمام شرایط جوی برجسته هستند. نیازهای خاص خود، نوع زمین و سبک دوچرخه‌سواری‌تان را در نظر بگیرید تا بهترین تصمیم را بگیرید.
