مطمئناً، اگر چند عکس از دوچرخه‌ها به شما نشان دهیم، به راحتی می‌توانید تفاوت بین یک دوچرخه جاده‌ای و یک دوچرخه کوهستانی را تشخیص دهید. در حالی که شباهت‌هایی وجود دارد، اما واقعاً با یک نگاه می‌توان تفاوت‌های آن‌ها را به راحتی شناسایی کرد.
به طور کلی، یک دوچرخه جاده‌ای شبیه یک “دوچرخه ۱۰ دنده کلاسیک” است که دسته‌های خمیده، تایرهای نازک و یک فریم باریک دارد. در حالی که یک دوچرخه کوهستانی معمولاً ظاهری پرتر با تایرهای ضخیم‌تر و دسته فرمانی مسطح و عمودی دارد.
اما اگر کمی عمیق‌تر بپردازیم، تفاوت‌های واقعی بین دوچرخه جاده‌ای و دوچرخه کوهستانی چیست؟ فراتر از فقط ظاهر، چگونه این دو نوع دوچرخه از نظر عملکرد متفاوت عمل می‌کنند؟ چرا سیستم‌های تعلیق، تایرها، دسته‌ها، فریم‌ها و نسبت دنده‌ها متفاوت هستند؟ و از همه مهم‌تر، کدام یک برای نوع سواری شما مناسب‌تر است؟
در بایکی لند ، ما بیش از ۲۵ سال است که دوچرخه تولید می‌کنیم. در این مدت، میلیون‌ها دوچرخه جاده‌ای و کوهستانی برای دوچرخه‌سواران در سراسر جهان دیده ایم. امروز نیز به فروش مدل‌های مختلف در هر دسته برای سواری افراد در تمامی سنین، اندازه‌ها و توانایی‌ها ادامه می‌دهیم. پس بله، ما به طور کامل اعتماد داریم که می‌توانیم تفاوت بین یک دوچرخه جاده‌ای و یک دوچرخه کوهستانی را توضیح دهیم.
بیایید شروع کنیم!
تاریخچه دوچرخه کوهستان و جاده
در حالی که اولین دوچرخه‌ها ماشین‌های دوچرخ انسانی که قابل هدایت بودند – در حدود سال ۱۸۱۷ ظاهر شدند، تا اواخر قرن نوزدهم نبود که اولین دوچرخه‌هایی که شباهت زیادی به دوچرخه‌های جاده‌ای مدرن امروزی داشتند، ساخته شدند. تا سال ۱۸۹۶،شرکت های دیگر شروع به تولید دوچرخه‌های با سرعت بالا کرد که بسیاری از ویژگی‌ها و ویژگی‌های مشترک با دوچرخه‌های جاده‌ای امروز دارند.
در مقایسه، دوچرخه‌های کوهستانی تاریخ بسیار جدیدتری دارند. در حالی که نسخه‌هایی از دوچرخه‌های آفرود برای مدت طولانی وجود داشتند (برای مثال، سربازان بافالو از دوچرخه‌های آفرود در یک سفر از می‌سولا به یلواستون در سال ۱۸۹۶ استفاده کردند)، اما تا اواخر دهه ۱۹۷۰ بود که شرکت‌های تولید دوچرخه جاده‌ای شروع به ساخت “دوچرخه‌های کوهستانی” کردند. مورخان دوچرخه‌سواری معتقدند که حدود سال ۱۹۸۰ بود که حرکت دوچرخه کوهستان واقعاً شروع به شکل‌گیری کرد.
مقاله پشنهادی : آیا می‌توان از دوچرخه کوهستان در جاده استفاده کرد؟
ساخته‌شده برای هدف خاص
بیشتر تفاوت‌ها بین دوچرخه جاده‌ای و دوچرخه کوهستانی به جایی که از آن‌ها استفاده می‌شود برمی‌گردد. با فریم سبک‌تر و تایرهای نازک‌تر، دوچرخه جاده‌ای انتخاب مناسبی برای سواری در مکان‌هایی است که سطح آن آسفالت است – خیابان‌های شهری، جاده‌های روستایی، مسیرهای دوچرخه‌سواری و جاده‌های کشاورزی. در حالی که شما قطعاً می‌توانید دوچرخه کوهستانی را روی سطوح آسفالته برانید، اما واقعاً نمی‌توانید دوچرخه جاده‌ای را از روی آسفالت خارج کنید.
دوچرخه‌های کوهستانی برای هر سواری که خارج از سطوح آسفالته باشد، مناسب هستند. این شامل مسیرهای تک‌خطی گل‌آلود یا سنگی، جاده‌های خاکی، مسیرهای شنی و دیگر زمین‌های ناهموار می‌شود. نقطه ضعف سواری با دوچرخه کوهستانی روی آسفالت این است که تایرهای ضخیم‌تر، فریم سنگین‌تر و دنده‌های متفاوت آن باعث می‌شود که دوچرخه کندتر حرکت کند و انرژی بیشتری برای رکاب زدن نسبت به دوچرخه جاده‌ای نیاز داشته باشد.
تفاوت‌های داخلی
همان‌طور که بالا اشاره کردیم، تفاوت‌های بصری واضحی بین دوچرخه جاده‌ای و دوچرخه کوهستانی وجود دارد. شناسایی این تفاوت‌ها نیاز به تخصص در مهندسی دوچرخه ندارد. اما برخی از ویژگی‌های خاص در این تفاوت‌های تجهیزات چیست که باعث می‌شود هر دوچرخه شکل خاص خود را پیدا کند؟
شروع از تایرها
در مقایسه با تایرهای دوچرخه جاده‌ای، تایرهای دوچرخه کوهستانی عریض‌تر و بزرگ‌تر هستند. این تایرها همچنین قوی‌تر، بادوام‌تر و دارای الگوی عاج‌دار هستند که باعث می‌شود چسبندگی بهتری در زمین‌های ناهموار داشته باشند. تایرهای دوچرخه جاده‌ای به طور قابل توجهی باریک‌تر هستند، نیاز به فشار هوای بالاتری دارند، عاج ندارند یا خیلی کم دارند و می‌توانند عملکرد بهتری در سرعت‌های بالاتر ارائه دهند.
بازی فریم
فریم‌های دوچرخه جاده‌ای جمع و جور، آیرودینامیک و دارای یک دسترسی و لوله بالایی نسبتاً بلندتر نسبت به دوچرخه کوهستانی هستند. این ویژگی به دوچرخه‌سواران این امکان را می‌دهد که در حین رکاب زدن به موقعیت آیرودینامیک کشیده شوند. فریم‌های دوچرخه کوهستانی دارای دسترسی و لوله بالایی کوتاه‌تری هستند که برای نگه داشتن دسته فرمان نزدیک‌تر به دوچرخه‌سوار طراحی شده‌اند تا کنترل بهتری فراهم شود. این طراحی باعث می‌شود موقعیت سواری عمودی‌تر و در عین حال کمتر آیرودینامیک باشد. این نکته خوبی است چون موقعیت عمودی برای کنترل در خارج از جاده و حفظ مرکز ثقل مرکزی اهمیت زیادی دارد.
این تفاوت‌ها شکل دسته فرمان را نیز توضیح می‌دهند. دسته فرمان خمیده به سمت پایین در دوچرخه جاده‌ای به دوچرخه‌سواران این امکان را می‌دهد که در موقعیت‌های آیرودینامیک رکاب بزنند، در حالی که دسته فرمان مسطح دوچرخه کوهستانی برای حفظ موقعیت عمودی‌تر طراحی شده است تا صعود از تپه‌ها را آسان‌تر کند.
تعلیق
دوچرخه‌های کوهستانی با سیستم‌های تعلیق طراحی شده‌اند که سواری نرم‌تری را روی دست‌اندازها فراهم می‌کنند. سیستم تعلیق دوچرخه کوهستانی به گونه‌ای ساخته شده که بیشتر ضرباتی را که دوچرخه و دوچرخه‌سوار ممکن است تجربه کنند، جذب کند. این ویژگی به‌ویژه در چنگال‌های جلویی هر دوچرخه مشهود است. دوچرخه‌های کوهستانی چنگال‌هایی دارند که شبیه ضربه‌گیرها هستند زیرا اساساً همین کار را انجام می‌دهند. در مقایسه، دوچرخه‌های جاده‌ای چنگال‌های ثابت و آیرودینامیکی دارند که اغلب از مواد سبک و در عین حال مقاوم ساخته شده‌اند تا دوچرخه را سبک و سریع نگه دارند.
صندلی‌ها و موارد مشابه
مانند سیستم‌های تعلیق، صندلی‌ها و دسته‌های فرمان هر دوچرخه به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا بهترین عملکرد را برای هر نوع سواری فراهم کنند. صندلی دوچرخه جاده‌ای باید به دوچرخه‌سوار این امکان را بدهد که موقعیت بدن خود را به سمت جلو متمایل کند. صندلی دوچرخه کوهستانی، هرچند تفاوت چندانی با صندلی دوچرخه جاده‌ای ندارد، معمولاً کمی بیشتر از آن حالت انعطاف‌پذیری و جذب ضربه دارد.
دنده‌ها
از آنجا که سواری فنی خارج از جاده اغلب به سرعت‌های کمتری نیاز دارد، دوچرخه‌های کوهستانی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که دنده‌های پایین‌تری نسبت به دوچرخه‌های جاده‌ای داشته باشند. دوچرخه‌های جاده‌ای که برای سرعت ساخته شده‌اند، معمولاً دنده‌های بالاتری دارند. با این حال، دیگر دوران دوچرخه‌هایی با ۱۰ یا ۱۲ دنده به پایان رسیده است. هر دو نوع دوچرخه جاده‌ای و کوهستانی بین ۱۵ تا ۲۵ دنده (یا بیشتر) خواهند داشت.
حالا که شما توضیح مختصری از برخی تفاوت‌های مکانیکی بین دوچرخه کوهستانی و دوچرخه جاده‌ای را مشاهده کردید، بیایید نگاهی دقیق‌تر به آنچه Schwinn در هر دو دسته ارائه می‌دهد، بیاندازیم.
همچنین بخوانید ” دوچرخه شهری بخرم یا دوچرخه کوهستان؟ “
مدل‌های فعلی دوچرخه جاده‌ای ما
دوچرخه شهری کندل مدل تورینگ TOURING سایز ۲۸
این دوچرخه برای استفاده در جاده‌های شهری و مسیرهای صاف طراحی شده است و از فریم سبک و تایرهای باریک بهره می‌برد که برای سرعت بالا و کارایی در مسیرهای صاف ایده‌آل است.
دوچرخه شهری نومریا مدل FASTROAD 700C
این مدل، به‌خصوص برای کسانی که به دنبال یک دوچرخه شهری سریع و راحت هستند، مناسب است. طراحی مدرن و ارگونومیک آن به راحتی سوار شدن در مسیرهای جاده‌ای کمک می‌کند.
مدل‌های فعلی دوچرخه کوهستان ما
دوچرخه کوهستان ویوا مدل بلیز Blaze HD سایز ۲۶
با تایرهای ضخیم و طراحی محکم، این دوچرخه مناسب برای مسیرهای خاکی و کوهستانی است. فریم آلومینیومی آن باعث سبکی و دوام بیشتر در شرایط مختلف می‌شود.
دوچرخه اورلرد سایز ۲۹ مدل مرکوری MERCURY SE2.0D-H
این دوچرخه با سایز ۲۹ و فریم محکم، برای استفاده در مسیرهای کوهستانی با شیب‌های تند و سنگلاخی ایده‌آل است. سیستم تعلیق آن کمک می‌کند تا راحتی بیشتری در سواری‌های طولانی و دشوار تجربه کنید.
دوچرخه نومریا مدل ۲۶۰۲TS سایز ۲۶
مناسب برای مسیرهای کوهستانی و جاده‌های ناهموار، این مدل تعادل خوبی بین قیمت و عملکرد دارد.
برای اطلاعات بیشتر و مشاهده مدل‌های متنوع دوچرخه کوهستان، به دسته‌بندی دوچرخه کوهستان مراجعه کنید.
گزینه‌های دوچرخه‌های برقی
دوچرخه برقی ویوا مدل First سایز ۲۷٫۵
این دوچرخه برقی با قدرت موتور مناسب و طراحی شیک، برای کسانی که به دنبال یک دوچرخه راحت برای مسیرهای طولانی و تپه‌ها هستند، انتخاب خوبی است.
دوچرخه برقی ویوا مدل اسید سایز ۲۷٫۵
با موتور قدرتمند و سیستم کمک‌حرکتی، این دوچرخه برای استفاده در مسیرهای ناهموار و سنگلاخی عالی است و به شما اجازه می‌دهد با کمترین تلاش در مسیرهای دشوار حرکت کنید.
جاده یا مسیر در مقابل شماست
آیا شما جاده‌های سخت و سرعت‌های بالا را ترجیح می‌دهید؟ پس به وضوح دوچرخه جاده‌ای بهترین انتخاب برای شماست. آیا قصد دارید از جاده‌های خاکی خارج شوید و در دل خاک و سنگ‌ها به سواری بپردازید؟ شاید بخواهید به دنیای دوچرخه‌های الکتریکی بپیوندید. در این صورت، دوچرخه کوهستانی باید در آینده شما باشد. و فراموش نکنید شما می‌توانید هر دو را داشته باشید!
صرف نظر از انتخاب شما، فقط مطمئن شوید که از سواری خود لذت می‌برید، فارغ از اینکه کجا سواری می‌کنید، چه چیزی سوار می‌شوید یا با چه کسی سواری می‌کنید.
